7 days in Hong Kong
04 Januari 2016 | Hong Kong, Hong Kong
Over een paar uur stap ik in het vliegtuig naar Tianjin. Toch een beetje verdrietig om Hong Kong te moeten verlaten. Deze stad heeft al mijn verwachtingen dik overtroffen en ik heb een supertoffe week gehad hier. In Tianjin ga ik eindelijk Hannah weer zien. Fijn om dan eindelijk weer een bekende bij me te hebben. Ik kan niet wachten om lekker bij te kletsen en te zien waar Hannah de afgelopen maanden heeft geleefd. Ik blijf er een week en dan vlieg ik op 15 januari al terug naar Nederland. Dit is inderdaad wat eerder dan gepland. Soms lopen de dingen nou eenmaal een beetje anders dan gepland. En Australië is er over een paar jaar ook nog wel: ik moet ook nog wat te dromen overhouden natuurlijk ;)
Dinsdag 29 december kwam ik aan in Hong Kong. Naar mijn idee liggen Nieuw-Zeeland en China helemaal niet zo ver uit elkaar, maar de vlucht duurde toch nog zo’n elf uur. Bij aankomst moest ik een arrival form invullen en werd mijn temperatuur opgemeten (weer wat nieuws?). Ik had geen koorts dus ik mocht zonder problemen doorlopen om mijn backpack op te halen. De bushalte was gelukkig makkelijk te vinden. Er stond een enorme rij bij bus A21. Toen ik eindelijk vooraan stond (drie bussen moeten wachten), kwam ik erachter dat je eerst bij de kiosk een kaartje had moeten kopen. Ik vroeg aan de buschauffeur waar dat dan was, maar hij kon helemaal geen woord Engels. Ik zwaaide met mijn briefgeld en toen snapte hij wat ik bedoelde. Hij sprong de bus uit en gebaarde dat ik hem moest volgen. Samen renden we naar de kiosk. Ik kocht mijn kaartje en rende terug naar de bus. Ik wist dat ik uit moest stappen bij de 14de halte in Tsim Sha Tsui, en na ongeveer een uur arriveerden we daar. Meteen kwamen er een aantal jongens op me af die me een kamer wilden verkopen in het beruchte Chungking Mansions. Dit is een enorm complex van zestien verdiepingen waarin heel veel hostels en bars zitten. Ik had mijn hostel echter al ergens anders geboekt. Nadat ik wel honderd keer duidelijk had gemaakt dat ik dus geen hostel zocht (“cheap hostel, cheap hostel”), geen horloge of handtas nodig had (“watches, handbags, very good quality, Miss”) en ook geen massage wilde (“free foot massage for you, Miss”) vond ik uiteindelijk een jongen die mij de weg wees naar Lock Road waar mijn hostel zich bevond. Het was inmiddels al donker geworden. Mijn eerste indruk van Hong Kong was dan ook dat het een beetje op een kermis lijkt zo ’s nachts. Overal felgekleurde lichtjes, Chinese tekens, uithangborden, advertenties. Ik kon mijn hostel dan ook niet vinden in deze overload aan visuele input. Nergens stond de naam van het hostel. Ik raakte al lichtelijk in paniek. Uiteindelijk vond ik de naam van het hostel op een klein stickertje naast de deurbel.
Het hostel was helemaal goed. Klein maar fijn. Nog schoner dan sommige hostels in Nieuw-Zeeland. De staff was heel erg vriendelijk, dus ik voelde me al gelijk op mijn gemak. Ik sliep in een vierpersoonskamer. Alle andere gasten in het hostel waren Chinees. De meeste mensen bleven ook maar één of twee nachten, dus ik heb in een week heel wat verschillende kamergenootjes gehad. De meesten konden niet of nauwelijks Engels en dus hield het gesprek al snel op. Je zou toch verwachten dat de jongeren/studenten wel Engels spreken, maar blijkbaar dus niet. Eén meisje kon wel Engels en dat was dus erg gezellig om een beetje aanspraak te hebben. Ondanks dat er dus weinig te kletsen viel was iedereen wel heel vriendelijk. Ze boden me ook allemaal eten aan, van McDonalds frietjes tot aan een of andere Chinese worst (die er vreemd uitzag maar heel erg lekker was).
Mijn hostel zat in Tsim Sha Tsui op Kowloon Island en vanaf deze kant van het water heb je een prachtig uitzicht op de skyline van Hong Kong Central. Elke avond om acht uur is er vanaf hier een lichtshow te zien waarbij de gebouwen compleet verlicht worden. 44 gebouwen doen mee aan deze Symphony of Lights en het levert een spectaculair schouwspel op met lichten, lasers en bijpassende muziek. Verder vind je in Tsim Sha Tsui ook enorme winkelcentra en heel veel restaurantjes en barretjes. Het lekkerste wat ik hier heb gegeten is spareribs met aardbeien. Een aparte combinatie, maar heel erg lekker.
De eerste dag ben ik maar meteen dé toeristische highlight van Hong Kong gaan bekijken: de Big Buddha. Met de cable car ging ik door de bergen omhoog naar Lantau Island. Het was ontzettend foggy die dag, dus een mooi uitzicht had ik helaas niet. In de cable car zat een Chinese familie snoepjes te eten en volop te smakken, dus dat zorgde ook wel voor vermaak. Bij aankomst liep ik eerst langs allerlei toeristische winkeltjes en cafeetjes. Er was ook een Chopstick Gallery waar ze tientallen Chinese eetstokjes tentoongesteld hadden in vitrines. Na 268 traptreden beklommen te hebben stond ik dan oog in oog met de Big Buddha. Heel gaaf om dit grote beeld in werkelijkheid te zien. Daarna heb ik nog een bezoekje gebracht aan de Po Lin Monastery. Een ontzettend mooi klooster in Chinese stijl. Aan de binnenkant was alles van goud. Terwijl ik hier rondliep in de wierookwalm besefte ik me dat ik nu echt in Azië ben. Ik heb hier nog een tijdje op een bankje gezeten om gewoon even lekker mensen te kijken. Het viel me op dat er maar weinig blanke toeristen waren. Veel moderne Chinezen liepen er rond. Maar ook veel rochelende, vieze geluiden makende, oude Chinezen. Vervolgens ben ik naar het Wisdom Path gelopen. Ik had geen idee wat ik me hierbij voor moest stellen, maar toen ik er aankwam herkende ik het meteen van Lisa’s foto’s. Het zijn een aantal boomstammen met Chinese tekens, en deze staan opgesteld in het symbool van de oneindigheid. De mist gaf het nog een extra mysterieuze sfeer. Vanuit hier heb ik de bus genomen naar Tai O village. Wederom kon de buschauffeur geen woord Engels en toen bleek dus ook dat ik in de verkeerde bus was gestapt. Uiteindelijk had ik de goede bus weten te vinden en kwam ik aan in het kleine vissersdorpje. Allemaal (vervallen) hutjes langs het water met vissersbootjes voor de deur. Bijzonder om te zien en een belevenis om er rond te lopen. Overal lag rotzooi op straat. Mensen zaten ook gewoon overal te slapen. Ook waren er veel kraampjes en kleine winkeltjes. Er werd voornamelijk eten verkocht. Er hing allerlei vlees te drogen. Het trok me nou niet bepaald aan om even een snack te kopen hier. Om me heen hoorde ik overal kattengemiauw. Ik hoop maar dat dat vlees wat daar te drogen hing van een ander dier afkomstig is. Volgens de wegwijzerbordjes was hier ook een tempel, dus daar wilde ik graag heen. Toen ik eindelijk aankwam bij de tempel kwamen twee enorme honden mij tegemoet. Ze begonnen te grommen en renden op me af, dus ik heb me weg laten jagen. Ik zie vast nog wel genoeg andere tempels.
Met oud en nieuw ben ik ’s avonds met de beroemde tram naar The Peak gegaan. Blijkbaar had iedereen hetzelfde plan, wat resulteerde in een wachtrij van zo’n twee uur. Ik heb dus eerst nog even wat te eten en te drinken gekocht in de supermarkt. Ik dacht dat ik apple juice had gekocht, maar blijkbaar was het een drankje met dropsmaak en een of andere rare vrucht. Supervieze combinatie hahaha. Vanaf The Peak had ik een fantastisch uitzicht over de stad. Helaas was er geen zonsondergang te zien vanwege de mist/smog die er nog steeds hing. Langzaamaan werd het donker en gingen de lichtjes aan in de stad. Heel erg mooi om te zien. Rond half negen ging ik weer met de tram naar beneden, en rond tien uur kwam ik aan bij de haven van Tsim Sha Tsui. De mensen uit het hostel hadden me aangeraden om hier vuurwerk te gaan kijken. Toen ik om tien uur aankwam was ik al te laat voor een goede plek en ik eindigde in een enorme mensenmassa. Het viel me op dat iedereen heel rustig was en je ook de ruimte gaf. Heel anders dan in Nederland, waar iedereen dronken loopt te schreeuwen en te duwen. Om 00:00 uur stond ik helaas nog steeds in de “rij” tussen de hoge wolkenkrabbers. Ik heb dus helemaal geen vuurwerk kunnen zien (alleen wat knallen gehoord). Om 00:10 uur was het ook weer stil en ben ik dus maar teruggelopen naar mijn hostel. Niet echt een spetterend begin van het nieuwe jaar dus. Het Chinese Nieuwjaar in februari wordt hier natuurlijk veel uitgebreider gevierd.
Behalve alle hoge wolkenkrabbers en moderne gebouwen, zijn er in Hong Kong ook ontzettend veel vervallen flatjes. Het contrast tussen arm en rijk is duidelijk te zien. Er zitten veel mensen op straat te bedelen. Zodra je afwijkt van Nathan Road (de main road in Tsim Sha Tsui waar mijn hostel zit), kom je ook meteen in de armere straatjes terecht. Hier stinkt het vaak ook ontzettend. Rondlopen door Hong Kong is dan ook een hele belevenis voor al je zintuigen. Ik heb ook een aantal markten bezocht. Eerst ben ik naar de Goldfish Market gegaan. De naam zegt het al: ze verkopen hier goudvissen en andere aquariumvissen. De goudvissen hangen in zakjes water klaar om verkocht te worden. Ik heb een Chinees jongetje geholpen met het uitzoeken van zijn eerste huisdier. Daarna liep ik verder door de straat en kwam ik bij een winkeltje waar ze hondjes verkochten. De hondjes zaten in veel te kleine hokjes. Heel erg zielig. Ik hoop dat er snel een leuke familie komt om ze mee te nemen en te verwennen (en niet om in de soep te stoppen). Het stonk verschrikkelijk in deze buurt dus ben ik maar snel verder gelopen naar de Ladies Market. Dit is één lange straat met allemaal kraampjes. Eigenlijk verkochten ze in elk kraampje wel dezelfde souvenirtjes en troep. Iedereen sprak je ook continu aan en probeerden je dingen met korting te verkopen. Ik vraag me af hoeveel ze überhaupt verkopen op een dag. Ik heb een leuk restaurantje gezocht voor het avondeten. Ik bestelde spicy beef noodles bij een vrouw die geen Engels sprak. Toen mijn nummertje in het Chinees werd omgeroepen had ik dus ook niets in de gaten. Uiteindelijk kreeg ik mijn eten wel. Spicy was het niet, maar wel erg lekker. Ik was de enige in het restaurant die met bestek at. Met stokjes eten gaat toch nog niet zo soepel. Na het avondeten ben ik nog naar de Temple Street Night Market gelopen, een andere markt die op de must-do lijstjes in Hong Kong staat. De kraampjes waren vergelijkbaar met de vorige markt, maar hier en daar stond er ook wel een uniek kraampje met bijzondere spulletjes. Veel leuker dus. Ze drongen zich ook niet zo aan je op, dus de sfeer was prettiger.
Ook zijn er veel tempels in Hong Kong. Ik heb de bekende Man Mo Temple bezocht, die te bereiken is via de langste overdekte roltrap van de wereld. Indrukwekkender vond ik de Wong Tai Sin Temple. Dit bestond uit meerdere prachtige gebouwen omringd met Buddha beelden. Iedereen liep rond met wierookstokjes, dus deze walm was wel een beetje too much. Ook was iedereen aan het bidden in en rondom de tempel, wat me een beetje een indringer liet voelen. Ik heb snel wat fotootjes gemaakt en daarna ben ik naar de Nan Lian Garden gelopen. Een oase van rust in de drukte van de stad. Echt een typisch Chinese tuin met vijvertjes, sierlijke gebouwtjes en bonzai boompjes. Omringd met de wolkenkrabbers van de stad was het een bijzonder contrast. Naast deze tuin lag ook de Chi Lin Nunnery, nog zo’n indrukwekkend gebouw. Leuk aangelegd met kleine vijvertjes met lelies; echt wat je je inbeeldt als je aan China denkt.
Verder kun je in Hong Kong relaxen in een van de mooie parken of zelfs de bus pakken naar een van de mooie stranden in de omgeving. Ook zijn er een heleboel hikes te maken in de natuur rondom de stad. Alleen dat is al een goede reden om een keer terug te komen naar Hong Kong, want daar had ik nu geen tijd meer voor. Terwijl ik in Victoria Park zat te genieten van mijn take away sushi, kwam er een universiteitsstudent naar mij toe met wel een heel raar verzoek: hij wilde mijn blote voeten fotografen en dit gebruiken voor zijn thesis. Vooruit dan maar weer. Deze jongen kon overigens wél goed Engels en hij legde ook netjes uit wat hij met mijn voeten ging doen. Misschien word ik dan toch nog ooit een model…
Hong Kong is bovendien een geweldige stad om te shoppen. Heel veel leuke winkels. Bekende merken en onbekende merken. Helaas heb ik daar nu geen geld meer voor en trouwens ook geen ruimte in mijn backpack. Wel heb ik nog een winterjas gekocht, want dat heb ik wel nodig volgende week in Tianjin. Ik wilde er ook een bijpassende sjaal bij, en ik kon niet kiezen tussen twee sjaals. De verkoopster (die wederom nauwelijks Engels kon) zei: “One-two-three… 25 percent”. Met andere woorden: “als je alle drie de artikelen neemt, zowel de jas als allebei de sjaals, geef ik je 25% korting”. Aangezien mijn jeans de vorige dag ineens scheurde terwijl ik in de drukke metro stond (uhu, beschamend), heb ik nu dus wel plek in mijn backpack voor een extra sjaal.
Hong Kong is een geweldige stad. Het is echt een mix van Westers en Aziatisch. Er hangt een heel fijne sfeer. En er is zó veel te doen, dus een week was eigenlijk te kort! Ik zag er eerst een beetje tegenop om in mijn eentje op pad te gaan in zo’n vreemd land waar weinig mensen Engels spreken, maar uiteindelijk is het allemaal goed gekomen. Het was juist wel een avontuur om je verstaanbaar te maken. De Chinezen zijn ontzettend behulpzaam en geduldig, dus dat maakt alles ook een stuk gemakkelijker. Hong Kong is bovendien helemaal niet zo’n grote stad als je zou verwachten en het is erg overzichtelijk, dus je kunt er prima je weg vinden. Het is absoluut één van mijn favoriete steden. Joi gin Hong Kong. Tot ziens, Hong Kong. Ik kom zeker nog eens terug!
Dinsdag 29 december kwam ik aan in Hong Kong. Naar mijn idee liggen Nieuw-Zeeland en China helemaal niet zo ver uit elkaar, maar de vlucht duurde toch nog zo’n elf uur. Bij aankomst moest ik een arrival form invullen en werd mijn temperatuur opgemeten (weer wat nieuws?). Ik had geen koorts dus ik mocht zonder problemen doorlopen om mijn backpack op te halen. De bushalte was gelukkig makkelijk te vinden. Er stond een enorme rij bij bus A21. Toen ik eindelijk vooraan stond (drie bussen moeten wachten), kwam ik erachter dat je eerst bij de kiosk een kaartje had moeten kopen. Ik vroeg aan de buschauffeur waar dat dan was, maar hij kon helemaal geen woord Engels. Ik zwaaide met mijn briefgeld en toen snapte hij wat ik bedoelde. Hij sprong de bus uit en gebaarde dat ik hem moest volgen. Samen renden we naar de kiosk. Ik kocht mijn kaartje en rende terug naar de bus. Ik wist dat ik uit moest stappen bij de 14de halte in Tsim Sha Tsui, en na ongeveer een uur arriveerden we daar. Meteen kwamen er een aantal jongens op me af die me een kamer wilden verkopen in het beruchte Chungking Mansions. Dit is een enorm complex van zestien verdiepingen waarin heel veel hostels en bars zitten. Ik had mijn hostel echter al ergens anders geboekt. Nadat ik wel honderd keer duidelijk had gemaakt dat ik dus geen hostel zocht (“cheap hostel, cheap hostel”), geen horloge of handtas nodig had (“watches, handbags, very good quality, Miss”) en ook geen massage wilde (“free foot massage for you, Miss”) vond ik uiteindelijk een jongen die mij de weg wees naar Lock Road waar mijn hostel zich bevond. Het was inmiddels al donker geworden. Mijn eerste indruk van Hong Kong was dan ook dat het een beetje op een kermis lijkt zo ’s nachts. Overal felgekleurde lichtjes, Chinese tekens, uithangborden, advertenties. Ik kon mijn hostel dan ook niet vinden in deze overload aan visuele input. Nergens stond de naam van het hostel. Ik raakte al lichtelijk in paniek. Uiteindelijk vond ik de naam van het hostel op een klein stickertje naast de deurbel.
Het hostel was helemaal goed. Klein maar fijn. Nog schoner dan sommige hostels in Nieuw-Zeeland. De staff was heel erg vriendelijk, dus ik voelde me al gelijk op mijn gemak. Ik sliep in een vierpersoonskamer. Alle andere gasten in het hostel waren Chinees. De meeste mensen bleven ook maar één of twee nachten, dus ik heb in een week heel wat verschillende kamergenootjes gehad. De meesten konden niet of nauwelijks Engels en dus hield het gesprek al snel op. Je zou toch verwachten dat de jongeren/studenten wel Engels spreken, maar blijkbaar dus niet. Eén meisje kon wel Engels en dat was dus erg gezellig om een beetje aanspraak te hebben. Ondanks dat er dus weinig te kletsen viel was iedereen wel heel vriendelijk. Ze boden me ook allemaal eten aan, van McDonalds frietjes tot aan een of andere Chinese worst (die er vreemd uitzag maar heel erg lekker was).
Mijn hostel zat in Tsim Sha Tsui op Kowloon Island en vanaf deze kant van het water heb je een prachtig uitzicht op de skyline van Hong Kong Central. Elke avond om acht uur is er vanaf hier een lichtshow te zien waarbij de gebouwen compleet verlicht worden. 44 gebouwen doen mee aan deze Symphony of Lights en het levert een spectaculair schouwspel op met lichten, lasers en bijpassende muziek. Verder vind je in Tsim Sha Tsui ook enorme winkelcentra en heel veel restaurantjes en barretjes. Het lekkerste wat ik hier heb gegeten is spareribs met aardbeien. Een aparte combinatie, maar heel erg lekker.
De eerste dag ben ik maar meteen dé toeristische highlight van Hong Kong gaan bekijken: de Big Buddha. Met de cable car ging ik door de bergen omhoog naar Lantau Island. Het was ontzettend foggy die dag, dus een mooi uitzicht had ik helaas niet. In de cable car zat een Chinese familie snoepjes te eten en volop te smakken, dus dat zorgde ook wel voor vermaak. Bij aankomst liep ik eerst langs allerlei toeristische winkeltjes en cafeetjes. Er was ook een Chopstick Gallery waar ze tientallen Chinese eetstokjes tentoongesteld hadden in vitrines. Na 268 traptreden beklommen te hebben stond ik dan oog in oog met de Big Buddha. Heel gaaf om dit grote beeld in werkelijkheid te zien. Daarna heb ik nog een bezoekje gebracht aan de Po Lin Monastery. Een ontzettend mooi klooster in Chinese stijl. Aan de binnenkant was alles van goud. Terwijl ik hier rondliep in de wierookwalm besefte ik me dat ik nu echt in Azië ben. Ik heb hier nog een tijdje op een bankje gezeten om gewoon even lekker mensen te kijken. Het viel me op dat er maar weinig blanke toeristen waren. Veel moderne Chinezen liepen er rond. Maar ook veel rochelende, vieze geluiden makende, oude Chinezen. Vervolgens ben ik naar het Wisdom Path gelopen. Ik had geen idee wat ik me hierbij voor moest stellen, maar toen ik er aankwam herkende ik het meteen van Lisa’s foto’s. Het zijn een aantal boomstammen met Chinese tekens, en deze staan opgesteld in het symbool van de oneindigheid. De mist gaf het nog een extra mysterieuze sfeer. Vanuit hier heb ik de bus genomen naar Tai O village. Wederom kon de buschauffeur geen woord Engels en toen bleek dus ook dat ik in de verkeerde bus was gestapt. Uiteindelijk had ik de goede bus weten te vinden en kwam ik aan in het kleine vissersdorpje. Allemaal (vervallen) hutjes langs het water met vissersbootjes voor de deur. Bijzonder om te zien en een belevenis om er rond te lopen. Overal lag rotzooi op straat. Mensen zaten ook gewoon overal te slapen. Ook waren er veel kraampjes en kleine winkeltjes. Er werd voornamelijk eten verkocht. Er hing allerlei vlees te drogen. Het trok me nou niet bepaald aan om even een snack te kopen hier. Om me heen hoorde ik overal kattengemiauw. Ik hoop maar dat dat vlees wat daar te drogen hing van een ander dier afkomstig is. Volgens de wegwijzerbordjes was hier ook een tempel, dus daar wilde ik graag heen. Toen ik eindelijk aankwam bij de tempel kwamen twee enorme honden mij tegemoet. Ze begonnen te grommen en renden op me af, dus ik heb me weg laten jagen. Ik zie vast nog wel genoeg andere tempels.
Met oud en nieuw ben ik ’s avonds met de beroemde tram naar The Peak gegaan. Blijkbaar had iedereen hetzelfde plan, wat resulteerde in een wachtrij van zo’n twee uur. Ik heb dus eerst nog even wat te eten en te drinken gekocht in de supermarkt. Ik dacht dat ik apple juice had gekocht, maar blijkbaar was het een drankje met dropsmaak en een of andere rare vrucht. Supervieze combinatie hahaha. Vanaf The Peak had ik een fantastisch uitzicht over de stad. Helaas was er geen zonsondergang te zien vanwege de mist/smog die er nog steeds hing. Langzaamaan werd het donker en gingen de lichtjes aan in de stad. Heel erg mooi om te zien. Rond half negen ging ik weer met de tram naar beneden, en rond tien uur kwam ik aan bij de haven van Tsim Sha Tsui. De mensen uit het hostel hadden me aangeraden om hier vuurwerk te gaan kijken. Toen ik om tien uur aankwam was ik al te laat voor een goede plek en ik eindigde in een enorme mensenmassa. Het viel me op dat iedereen heel rustig was en je ook de ruimte gaf. Heel anders dan in Nederland, waar iedereen dronken loopt te schreeuwen en te duwen. Om 00:00 uur stond ik helaas nog steeds in de “rij” tussen de hoge wolkenkrabbers. Ik heb dus helemaal geen vuurwerk kunnen zien (alleen wat knallen gehoord). Om 00:10 uur was het ook weer stil en ben ik dus maar teruggelopen naar mijn hostel. Niet echt een spetterend begin van het nieuwe jaar dus. Het Chinese Nieuwjaar in februari wordt hier natuurlijk veel uitgebreider gevierd.
Behalve alle hoge wolkenkrabbers en moderne gebouwen, zijn er in Hong Kong ook ontzettend veel vervallen flatjes. Het contrast tussen arm en rijk is duidelijk te zien. Er zitten veel mensen op straat te bedelen. Zodra je afwijkt van Nathan Road (de main road in Tsim Sha Tsui waar mijn hostel zit), kom je ook meteen in de armere straatjes terecht. Hier stinkt het vaak ook ontzettend. Rondlopen door Hong Kong is dan ook een hele belevenis voor al je zintuigen. Ik heb ook een aantal markten bezocht. Eerst ben ik naar de Goldfish Market gegaan. De naam zegt het al: ze verkopen hier goudvissen en andere aquariumvissen. De goudvissen hangen in zakjes water klaar om verkocht te worden. Ik heb een Chinees jongetje geholpen met het uitzoeken van zijn eerste huisdier. Daarna liep ik verder door de straat en kwam ik bij een winkeltje waar ze hondjes verkochten. De hondjes zaten in veel te kleine hokjes. Heel erg zielig. Ik hoop dat er snel een leuke familie komt om ze mee te nemen en te verwennen (en niet om in de soep te stoppen). Het stonk verschrikkelijk in deze buurt dus ben ik maar snel verder gelopen naar de Ladies Market. Dit is één lange straat met allemaal kraampjes. Eigenlijk verkochten ze in elk kraampje wel dezelfde souvenirtjes en troep. Iedereen sprak je ook continu aan en probeerden je dingen met korting te verkopen. Ik vraag me af hoeveel ze überhaupt verkopen op een dag. Ik heb een leuk restaurantje gezocht voor het avondeten. Ik bestelde spicy beef noodles bij een vrouw die geen Engels sprak. Toen mijn nummertje in het Chinees werd omgeroepen had ik dus ook niets in de gaten. Uiteindelijk kreeg ik mijn eten wel. Spicy was het niet, maar wel erg lekker. Ik was de enige in het restaurant die met bestek at. Met stokjes eten gaat toch nog niet zo soepel. Na het avondeten ben ik nog naar de Temple Street Night Market gelopen, een andere markt die op de must-do lijstjes in Hong Kong staat. De kraampjes waren vergelijkbaar met de vorige markt, maar hier en daar stond er ook wel een uniek kraampje met bijzondere spulletjes. Veel leuker dus. Ze drongen zich ook niet zo aan je op, dus de sfeer was prettiger.
Ook zijn er veel tempels in Hong Kong. Ik heb de bekende Man Mo Temple bezocht, die te bereiken is via de langste overdekte roltrap van de wereld. Indrukwekkender vond ik de Wong Tai Sin Temple. Dit bestond uit meerdere prachtige gebouwen omringd met Buddha beelden. Iedereen liep rond met wierookstokjes, dus deze walm was wel een beetje too much. Ook was iedereen aan het bidden in en rondom de tempel, wat me een beetje een indringer liet voelen. Ik heb snel wat fotootjes gemaakt en daarna ben ik naar de Nan Lian Garden gelopen. Een oase van rust in de drukte van de stad. Echt een typisch Chinese tuin met vijvertjes, sierlijke gebouwtjes en bonzai boompjes. Omringd met de wolkenkrabbers van de stad was het een bijzonder contrast. Naast deze tuin lag ook de Chi Lin Nunnery, nog zo’n indrukwekkend gebouw. Leuk aangelegd met kleine vijvertjes met lelies; echt wat je je inbeeldt als je aan China denkt.
Verder kun je in Hong Kong relaxen in een van de mooie parken of zelfs de bus pakken naar een van de mooie stranden in de omgeving. Ook zijn er een heleboel hikes te maken in de natuur rondom de stad. Alleen dat is al een goede reden om een keer terug te komen naar Hong Kong, want daar had ik nu geen tijd meer voor. Terwijl ik in Victoria Park zat te genieten van mijn take away sushi, kwam er een universiteitsstudent naar mij toe met wel een heel raar verzoek: hij wilde mijn blote voeten fotografen en dit gebruiken voor zijn thesis. Vooruit dan maar weer. Deze jongen kon overigens wél goed Engels en hij legde ook netjes uit wat hij met mijn voeten ging doen. Misschien word ik dan toch nog ooit een model…
Hong Kong is bovendien een geweldige stad om te shoppen. Heel veel leuke winkels. Bekende merken en onbekende merken. Helaas heb ik daar nu geen geld meer voor en trouwens ook geen ruimte in mijn backpack. Wel heb ik nog een winterjas gekocht, want dat heb ik wel nodig volgende week in Tianjin. Ik wilde er ook een bijpassende sjaal bij, en ik kon niet kiezen tussen twee sjaals. De verkoopster (die wederom nauwelijks Engels kon) zei: “One-two-three… 25 percent”. Met andere woorden: “als je alle drie de artikelen neemt, zowel de jas als allebei de sjaals, geef ik je 25% korting”. Aangezien mijn jeans de vorige dag ineens scheurde terwijl ik in de drukke metro stond (uhu, beschamend), heb ik nu dus wel plek in mijn backpack voor een extra sjaal.
Hong Kong is een geweldige stad. Het is echt een mix van Westers en Aziatisch. Er hangt een heel fijne sfeer. En er is zó veel te doen, dus een week was eigenlijk te kort! Ik zag er eerst een beetje tegenop om in mijn eentje op pad te gaan in zo’n vreemd land waar weinig mensen Engels spreken, maar uiteindelijk is het allemaal goed gekomen. Het was juist wel een avontuur om je verstaanbaar te maken. De Chinezen zijn ontzettend behulpzaam en geduldig, dus dat maakt alles ook een stuk gemakkelijker. Hong Kong is bovendien helemaal niet zo’n grote stad als je zou verwachten en het is erg overzichtelijk, dus je kunt er prima je weg vinden. Het is absoluut één van mijn favoriete steden. Joi gin Hong Kong. Tot ziens, Hong Kong. Ik kom zeker nog eens terug!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
