Blue Mountains en Sydney met de familie

Woensdag 7 mei was het dan eindelijk zover en vertrok ik naar Sydney! M’n broer en z’n vriendin waren hier een paar dagen eerder al naartoe gevlogen vanuit Perth, en ook m’n ouders waren er vanuit Nederland naartoe gekomen. Op het vliegveld in Perth heb ik een man uit Sydney ontmoet, een politieagent. Hij gaf nog wat tips over Sydney, de highlights etc. Ik had echter al netjes mijn research naar Sydney gedaan, dus veel nieuws had deze man ook niet te vertellen. Op een gegeven moment wilde hij ook m’n e-mailadres en telefoonnummer en alles, toen werd het wel een beetje creepy. Maar gelukkig was het toen tijd om te boarden. Na vier uurtjes in de lucht, landde ik dan in Sydney. Echt ontzettend fijn om mijn ouders weer te zien!

De volgende dag zijn we meteen in de auto gestapt en zijn we vanuit Sydney naar de Blue Mountains gereden. Dit is een enorm groot natuurgebied met ontzettend mooie bergen. Als de zon er op een bepaalde manier op schijnt, hangt er een blauwe gloed over de bergtoppen, vandaar de naam. Het bekendste punt hier is de Three Sisters, waar we dan bij aankomst ook meteen naartoe zijn gegaan. Het verhaal gaat dat er drie Aboriginal zussen waren, die verliefd waren op drie mannen van een andere stam. Het is echter verboden om met iemand van een andere stam te trouwen, dus ontstond er een gevecht. Om de zussen te beschermen heeft iemand ze in steen veranderd, maar diegene overleed voordat ze terug konden worden veranderd… Natuurlijk.

Vervolgens hebben we een kleine wandeltocht gemaakt naar de waterfallen. Daarna zijn we uiteten geweest in Katoomba, een klein dorpje in de buurt, waar ook ons hotel was. Inmiddels was de temperatuur gedaald tot 2 graden… Gelukkig had ik wel een trui meegenomen “voor als het ’s avonds een beetje af zou koelen”. Ook in Australië kan het dus koud zijn. Vanaf nacht twee was de verwarming ook nog eens kapot, dus onder vijf dikke dekens ging het wel.

De volgende dag, vrijdag, hebben we een langere hiking tour gemaakt door de Blue Mountains. Met ontzettende rugpijn die dag was het erg afzien voor mij, maar wauw, wauw, wauw, wat was het prachtig. De mooiste hiking tour tot nu toe in Australië. Gedurende onze 5 uur durende wandeling hadden we prachtige uitzichten over de bergen, bossen, grotten en watervallen. Ook hebben we nog een lyrebird gespot. Dit is een enorme vogel (lijkt op een pauw) die allerlei geluiden imiteert.

Zaterdag hebben we een cave tour gedaan door de grotten van Jenolan. Erg bijzonder om te zien. Ook was hier een Blue Lake, en met de zon er op leek het inderdaad enorm blauw.

Zondag en maandag waren we weer terug in Sydney. Zondagochtend om 9 uur stond de politie al te controleren en moest Tom een blaastest ondergaan. Gelukkig hadden we vandaag toevallig geen wijn bij het ontbijt gehad. In Sydney hebben we uiteraard het Opera House en de Harbour Bridge bezocht. Ook hebben we nog een sightseeing ritje gemaakt met zo’n rode city bus. Ten slotte hebben we de Botanic Gardens bezocht. Wat een enorm park, maar mooi dat het was! Allemaal bijzondere bomen en bloemen. Ook vlogen er allerlei papegaaien en kaketoes in alle kleuren rond. Eentje had me zelfs gebeten.

Maandagavond was het dan helaas weer tijd om terug naar Perth te vliegen. Ik was zo moe dat ik de hele vlucht heb geslapen. Veel anders kon ik ook niet, aangezien we met Tiger Air vlogen, die geen schermpjes in de stoelen hadden. Wel waren er wat tijdschriften, maar zodra ik ontdekte dat deze vol met gekauwde kauwgom zat, heb ik ze ook maar gelaten voor wat ze waren. Dan maar slapen. Af en toe werd ik wel wakker en hoorde ik de crew iets omroepen, maar het was zo onduidelijk gepraat, dan kon het vast niet belangrijk zijn. Na meer dan vier uur vliegen gingen we dan eindelijk landen. Echter, niet in Perth. We waren blijkbaar halverwege omgekeerd om terug te vliegen naar Melbourne. Perth’s airport was closed. Melbourne ligt nou ook niet bepaald op de route, 3400 km van Perth. In Melbourne moesten we vervolgens nog heel lang op het vliegveld wachten. Inmiddels was het midden in de nacht, en op zo’n domestic airport heb je niet veel voorzieningen midden in de nacht, dus hebben we onze tijd doorgebracht in Macca’s (Mac Donalds), wat als enige nog open was. Uiteindelijk om acht uur ’s ochtends konden we aan boord en vlogen we naar Perth. Gelukkig was de vlucht ge-upgrade naar Virgin Australia, wat dus veel relaxter vliegen was. Achter mij zat een echtpaar. De vrouw had enorme vliegangst “we’re going to crash!”, “Steve, are we nearly there?”. Steve, haar man, zag er de humor nog wel van in, maar in plaats van haar gerust te stellen, was het: “Karen, did you hear that sound…?”.

Om half 11 ’s ochtends kwamen we aan in Perth, acht uur later dan gepland. Om 12 uur die middag had ik een deadline, dus ik moest als een gek naar de universiteit racen. Helaas had ik een taxichauffeur getroffen die er geen hol van begreep waar ik naartoe moest (“University of Western Australia, Hackett Drive”, kan niet zo moeilijk zijn toch?), dus het was flink stressen. Uiteindelijk om 11.58 uur heb ik mijn review kunnen inleveren, just in time.

Ik moet zeggen dat de terugkomst in Perth echt een beetje voelde als thuiskomen. Het was dan ook erg leuk om mijn familie mijn woonplaats te laten zien. Ook al wist Tom na die twee weken inmiddels al beter de weg te vinden door de stad dan ik. Mijn richtingsgevoel schiet nog steeds erg tekort, haha. Woensdag zijn we naar Fremantle geweest en ‘s avonds was het dan tijd om afscheid te nemen van Tom en Anita, die die nacht weer naar Nederland vlogen. Echt heel naar om weer afscheid te moeten nemen voor nog onbepaalde tijd.

Gelukkig staan er weer genoeg leuke dingen op de planning. Komend weekend ga ik met mijn ouders een road trip doen naar het zuiden. Onze laatste paar dagen samen. Volgend weekend ga ik met een paar meiden ook road trippen naar een ander deel van het zuiden. Daarna is het eventjes twee weken afzien en flink studeren voor de tentamens. Ik heb zelfs een tentamen op zaterdag. Evenals twee tentamens op hetzelfde tijdstip. Rare Aussies. Maar na de tentamens is het dan tijd voor het echte grote avontuur: drie weken road trippen, all the way up north to Darwin, samen met Kelly en Pien. De auto hebben we gisteren gehuurd, dus het is nu definitief! I’m so excited! Vanuit Darwin ga ik dan in mijn eentje verder reizen door dit prachtige land, bestemming nog onbekend, maar ik heb er ontzettend veel zin in!

Een nieuwe lading foto’s is weer te vinden op mijn Facebook! :)