Road trip!

Kaya (hello)! Tijd voor een tweede reisverslag vanuit het geweldige Australië!

Sixth week

Deze week werd ik voor het eerst gewekt door een echte regenbui. Ik heb mij laten vertellen dat dit de eerste regenbui sinds 100 dagen was. Toch is het nog steeds erg droog en op de terugweg van het paintballen zagen de jongens dan ook grote vlammen uit de bossen komen. Terwijl de jongens die dag aan het paintballen waren, bleven de meiden thuis voor Andrea. Ze had een acute blindedarmontsteking en moest geopereerd worden. Ik hoop dat ik nooit in het ziekenhuis terecht kom hier, want het personeel is erg onwetend (tenminste, zo kwam het op mij over) en ook niet erg vriendelijk. Gelukkig mocht Andrea al snel naar huis en we hebben onze tijd gevuld met films kijken en cake bakken.

De universiteit wordt steeds drukker. Ik moet zelfs weer analyses gaan uitvoeren met SPSS en een onderzoeksverslag schrijven. Balen, ik dacht dat ik daar na mijn bachelorthesis wel vanaf zou zijn. Ook de presentaties en de inleverdeadlines van de essays komen al snel dichterbij. Aangezien Tom en Anita rond die tijd naar Australië komen, wil ik de essays al van te voren af hebben. Dit veroorzaakt wel wat stress, maar het vakantiegevoel overheerst nog steeds, heerlijk! Tom en Anita komen eind april naar Perth. Vervolgens gaan we waarschijnlijk naar Sydney (als ik het red met de essays), waar we mijn ouders ontmoeten. Na een paar dagen in deze stad aan de andere kant van Australië, vliegen we samen terug naar Perth. Ik heb er ontzettend veel zin in om mijn familie mijn nieuwe woonplaats te laten zien. Misschien is dit ook wel mijn toekomstige woonplaats, want ik wil hier echt niet meer weg!

Zaterdag 15 maart werd er een Scavenger Hunt georganiseerd in de stad. Dit is een soort speurtocht, waarbij je stickers moet verzamelen en vragen moet beantwoorden en binnen anderhalf uur weer moet terugkeren bij de head quarters. Kelly en ik vormden een team. Maar ja, wie ons een beetje kent weet dat onze oriëntatie ontzettend tekort schiet. We hadden daarom maar besloten om voor de best-dressed-prijs te gaan. Omdat onze team name The Dutchies was, gingen we voor een Heineken outfit. We zijn stad en land afgelopen om duct tape te vinden. Deze hadden ze natuurlijk nergens. We moesten dus echt naar een hardware store en zaterdagochtend om 7 am stonden we voor de deur van de winkel en hebben we vijf rollen groene duct tape ingeslagen. De verkoopster zal wel gedacht hebben. Het was het vroege opstaan en het zweten in een duct-tape-jurkje wel waard, want we hebben de derde prijs gewonnen! Helaas niet de eerste of tweede prijs (surflessen, tour met dolfijnen), maar een goodiebag van het kledingmerk Highs and Lows. Het t-shirt is echter way too oversized, dus nu heb ik een nieuwe pyjama, haha.

Verder zijn we met de huisgenoten naar een open air cinema geweest. Hier komt iedereen met zijn dekentjes, drankjes en snacks bij elkaar om op een groot scherm naar een film te kijken. Deze avond draaide The Secret Life of Walter Mitty. We zaten onder de sterren in Kings Park en om ons heen liepen allerlei dieren, die de restjes popcorn voor hun rekening namen.

Seventh week

Deze week was het weer eens tijd om een nieuw strand uit te proberen: City Beach. Uiteraard raakten Marianne en ik verdwaald. Gelukkig was de buschauffeur zo aardig om van zijn route af te wijken en ons bij het strand af te zetten. De eerste vriendelijke buschauffeur in Australië. City Beach was prachtig en het zand was erg zacht. We zijn gebleven tot zonsondergang en deze was erg mooi: de lucht kleurde geel, oranje en zelfs paars.

Dit weekend was het tijd voor een road trip! Vrijdagmiddag na college vertrokken we met Kelly, Natalie (Canada), Anja (Germany) en Xue (USA) in een volgepakte huurauto. De onwennigheid van het aan de linkerkant rijden viel voor de drivers Natalie en Anja nog best wel mee, want we reden op de bekende Australische wegen: lange rechte wegen, weinig verkeer en aan beide kanten helemaal niets, behalve supermooie natuur. Aangezien we pas aan het einde van de middag waren vertrokken, moesten we een stuk in het donker rijden, wat erg spannend was! Als het donker is komen de kangoeroes namelijk op de weg gesprongen, want ze komen op het licht af. We zagen dan ook een aantal dode kangoeroes en emoes langs de weg. Ook was het die avond een stuk verderop aan het onweren, wat vanaf een afstandje erg bijzonder was om te zien tegen de donkere hemel. Toen kwamen we in het hostel aan in Cervantes. Een mooi en gezellig hostel. Het bevond zich echter in de middle of nowhere, maar gelukkig hadden we zelf noodles, brood en pindakaas meegenomen om onze lege magen toch enigszins mee te vullen. In dit hostel hadden ze ook een huisdier, namelijk een lizard, die zich regelmatig onder de koelkast bevindt. Gelukkig hebben we hem niet gezien! De volgende ochtend zijn we al om 5 am opgestaan. We wilden namelijk voor zonsopgang naar the Pinnacles. We arriveerden helaas aan de late kant, maar alsnog was het geweldig om te zien! The Pinnacles zijn enorme rotsen die uit de grond lijken te komen. Met zonsopgang en de bijbehorende schaduwen is het nog meer indrukwekkend. Dit is niet in woorden te omschrijven en ook de vele gemaakte foto’s kunnen het niet verbeelden! We reden hier rond met onze eigen auto, wat nog best een avontuur was zonder 4WD. Ook hebben we stukken gelopen, tot grote vreugde van de honderden vliegjes die ons niet met rust konden laten. Vervolgens reden we verder naar Jurien Bay. Hier zagen we pinguins (dachten we), maar toen we dichterbij kwamen waren het gewoon zwart met witte vogels. De stranden langs de route (Indian Ocean Drive) waren erg mooi: spierwit zand met helderblauw/groen water. Ook waren de meeste stranden verlaten, wat het toch nog een stukje mooier maakt. Na Jurien Bay reden we door naar Geraldton, waar we ons tweede hostel hadden geboekt. Dit hostel viel – vooral na het eerste hostel – nogal tegen. Het stonk ontzettend. Gelukkig waren we er maar voor één nacht. Hoewel deze nacht ons niet echt voldoende nachtrust bezorgde, want we hadden een mug als kamergenoot. De volgende ochtend stonden we met 30 muggenbulten al om 6 am naast ons bed. In alle vroegte bezochten we in Geraldton een memorial. Voor de rest was er niet veel te doen in Geraldton en besloten daarom weer terug richting Perth te gaan rijden. Onderweg zijn we nog vaak gestopt bij mooie plekjes en kleine stranden. Ook hebben we een stop gemaakt in Lancelin om te gaan sandboarden! Dit was echt heel vet. Met een board naar beneden glijden op enorme heuvels met spierwit zand. Van top tot teen in het zand arriveerden we zondagavond weer in Perth. Deze road trip was zeker de beste paar dagen tot nu toe hier in Australië! Foto’s van dit weekend zullen op Facebook verschijnen zodra ik ze alle 370(!) heb uitgezocht.

Vanavond ga ik voor het eerst kayaken. Ik ben benieuwd! Komend weekend gaan we waarschijnlijk hiken in een national park. Ook staat er een reisje naar de wijnvelden en surfspots van Margaret River op de planning. Deze verhalen en meer zullen volgen in het volgende reisverslag!

See ya, mates!