My life as a farmer
28 September 2015 | Nieuw Zeeland, Bombay
Simon en Liz (29 en 30 jaar) runnen sinds een paar jaar deze farm. Simon is hier geboren en opgegroeid, en heeft het bedrijf dus overgenomen van zijn vader. Simon is zo’n boer die bij Boer Zoekt Vrouw 1.000 brieven zou ontvangen. Liz is architect en werkt in de stad, en dat is dus de reden dat ze altijd wel wat extra hulp kunnen gebruiken op de farm.
Ze hebben 217 koeien die iedere dag tweemaal gemolken moeten worden. Dit levert zo’n 2.000 liter melk per dag op. De melkvrachtwagen kwam iedere nacht en scheen dan met zijn koplampen mijn slaapkamer in. Afgezien van dat was het echt even heerlijk om een eigen slaapkamer te hebben in plaats van een hostelkamer met rumoerige kamergenoten. Simon vertelde al meteen dat hij iemand is die totaal niet goed is in vroeg opstaan, dus hij was altijd vrij laat met de koeien melken. Dit betekende dat mijn werkdag ook pas om 9:30 uur begon, heerlijk. Ook was zijn motto dat het werk absoluut niet snel hoeft, als het maar goed gebeurt. Daar kon ik mij ook zeker wel in vinden. Ik nam dan ook regelmatig een kleine break om van het uitzicht en het landschap te kunnen genieten.
Iedere ochtend nadat Simon de koeien had gemolken, moest ik de yard (waar ze gemolken worden) schoonspuiten met een hogedrukspuit. Pretty intense, je moest je echt schrap zetten, omdat je anders zelf ook omver werd gedrukt. Vervolgens moest ik de melkapparatuur schoonmaken, waarbij de strontspetters in mijn gezicht kwamen. Ook moest ik stront en hooi wegscheppen, en dit waren soms wel acht kruiwagens vol. Hierbij was ik vanuit mijn ooghoeken ook altijd op mijn hoede voor de koeien die hier soms nog stonden als Simon weer eens achter op schema liep. Zodra het staartje van een koe omhoog ging, kon je namelijk maar beter een stapje opzij zetten… Het was dus fysiek erg zwaar werk, en ik had dan ook iedere dag o-v-e-r-a-l spierpijn, van mijn tenen tot in mijn vingers.
Na het schoonmaken van de yard ’s ochtends was het dan lunch time. Vaak was ik diegene die Simon dan weer moest motiveren om na de pauze weer aan de slag te gaan: hij zat vastgeplakt voor de computer met 9gag. ’s Middags verschilde het per dag wat voor werk ik moest doen: brandhout verzamelen in het bos, boompjes planten, de heg snoeien, grasmaaien, de schuur opruimen (veeeel oude troep), en meer van dat soort dingen. In tegenstelling tot de ochtenden was het ’s middags meestal gelukkig fysiek dus niet zo zwaar. Verder moest ik af en toe helpen met het huishouden. Ook moest ik een middagje langs de main road lopen om alle rotzooi op te rapen. Dit is natuurlijk niet ongevaarlijk langs een 80 km/h-weg en dus kreeg ik zo’n mooi oranje hesje aan. Aangezien het zo’n kut taak was, vond Simon het wel leuk om “prisoner” op het hesje te schrijven. Daar liep ik dan mooi mee… Ik ben tot de buren (kwartiertje lopen) en weer terug gegaan en had in die tijd drie grote vuilniszakken vol met rotzooi. Ongelooflijk hoeveel en wat mensen allemaal vanuit de auto gewoon maar weggooien. Van koffiebekers en bierflesjes tot 3D brillen van de bioscoop. Een andere taak van mij was het verzorgen van een stervende koe. Ik moest haar elke dag water geven en verzorgen, totdat ze dus inderdaad was gestorven. Gelukkig werden er ook kalfjes geboren, en dit was leuk om te zien. Ze liepen altijd huppelend achter mij aan als ik langs de wei liep. Simon zei op een gegeven moment “don’t attach to them too much”. Een paar dagen later begreep ik waarom hij dat zei, want toen kwam er een man die de kalfjes gillend afvoerde…
Hoewel dit allemaal nou niet bepaald als geweldig leuke werkzaamheden klinkt, met stront in je gezicht enzo, waren het toch 10 geweldige dagen op de farm. Simon en Liz zijn echt geweldige mensen. Simon nam alle tijd om mij nieuwe dingen uit te leggen (en soms zelfs drie keer, als ik het even niet goed begreep in het Engels, haha). Bovendien waren ze voor alles wat ik deed oprecht dankbaar en ze zeiden dan ook regelmatig “dankjewel” (in het Nederlands). Ik heb veel nieuwe vaardigheden geleerd, en ook besef ik me dat ik veel meer kan dan ik zelf denk.
Afgelopen zaterdagnacht werd hier trouwens de klok een uur verzet. Het tijdsverschil met Nederland is nu dan dus 11 uur geworden. Dit betekende dus ook een uurtje minder slaap. Dat was de volgende dag wel te merken aan Simon: hij was heel chagrijnig en snauwde ons de hele tijd af. Liz besloot dus dat ik niet hoefde te werken die middag en we gingen gezellig samen het huis uit om Simon te ontvluchten (nouja, zo erg was het niet met hem hoor, maar toch een goed excuus om niet te hoeven werken, haha). We hebben een heel stuk op de quad bike gereden. Heel gaaf om door het mooie landschap te crossen, terwijl de hond Mojo ons probeerde bij te houden. Daarna hebben we een mooie hike gemaakt naar een waterval. Zoals de meeste mensen wel weten, heb ik het niet zo met (grote) honden, maar de labradors Roxy, Mojo en Buddy waren toch wel mijn vriendjes geworden.
In mijn dagelijkse vrije tijd speelde ik vaak piano of lag ik op de bank een boek te lezen, om de tijd tot het avondeten te overbruggen. We aten meestal pas om 20:30 uur, als Simon eindelijk klaar was met de tweede melkronde (waarbij ik gelukkig niet hoefde te helpen). Na het avondeten keken we vaak met zijn drieën een film of serie, onder een dekentje op de bank met chocolade en wijn, en de openhaard aan met het hout dat ik die dag had verzameld. Het was ontzettend koud in huis, want ze hebben geen centrale verwarming (’s nachts was het buiten maar 5 graden, dus sliep ik ook onder vier dikke dekens, brrrr). De avonden waren dus wel erg gezellig en sfeervol op deze manier. We praatten veel over reizen en over Nieuw-Zeeland. Ze gaven nog een heleboel leuke tips. Het leven in zo’n familie is echt een leuke manier om wat mee te krijgen van de Nieuw-Zeelandse lifestyle. Simon liet me muziek van Nieuw-Zeelandse bands horen. Lorde (die zangeres van het liedje Royals) is trouwens het buurmeisje, dus die werd ook vaak beluisterd. Liz kookte typische Nieuw-Zeelandse gerechten, onder andere met zelfgeschoten(!) ree (het vachtje ligt in de woonkamer…). Het was dan ook een keer tijd voor mij om een Dutch dinner te bereiden, en dit werd natuurlijk stamppot en het viel goed in de smaak. Simon en Liz gaan binnenkort trouwen, dus ook dat was vaak onderwerp van gesprek. Heel leuk was het om trouwjurken, -kapsels en -accessoires te bekijken met Liz. Kortom: ze deden echt hun best om mij part of the family te maken, en ik voelde me ontzettend welkom. Het was dan ook wel een beetje moeilijk om weer afscheid te moeten nemen vanmorgen. Ik heb een geweldige tijd gehad en het was echt een ervaring om nooit meer te vergeten.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley