1 maand, 1 week & 1 dag in het land van de Aussies

Het is alweer 1 maand, 1 week en 1 dag geleden dat mijn avontuur in Australië begon. Na weinig contact met Nederland (want we hebben nog steeds geen internet in ons huis en skypen is lastig op de universiteit...) leek dit me wel een goede reden om een waarbenjij te starten, zodat jullie toch nog een beetje op de hoogte blijven. Ondertussen moeten we het maar gewoon doen met Whatsapp.

First week

Op 4 februari vertrok ik uit Nederland. Na een week vol afscheidsetentjes was het tijd om te vertrekken. Tom, Anita en m’n ouders brachten me naar het vliegveld. Marlies kwam me ook uitzwaaien als verrassing, echt lief en het was fijn om haar nog even te kunnen zien! De rest van m’n vriendinnen hadden een uitzwaaifilmpje gemaakt via de site van Schiphol, maar die kon ik helaas niet zien. Ook mocht ik tijdens de vlucht mijn eerste cadeautje van m’n Winterswijkse vriendinnen openmaken. Ze hadden ieder een lieve brief geschreven. Echt heel leuk, thanks girls! Ook zat er van ieder een zieligkijkende foto in de envelop, waardoor ik mijn lachen niet kon inhouden. Dit zorgde echter wel voor een heel leuk gesprekje met de jongen naast mij. Na de overstap in Dubai had ik drie stoelen voor mezelf, dus ik kon lekker languit liggen en slapen. Midden in de nacht kwam ik aan in Perth en ik zweette me kapot met m’n sportbroek en dikke trui in 25 graden. Uiteindelijk had ik een taxi gevonden en na wat paniekmomentjes door het aan de linkerkant rijden, kwam ik aan in het hostel The Emperor’s Crown, waar ik de komende twee weken zou verblijven.

De eerste week bestond voornamelijk uit de stad verkennen en wennen aan het warme weer. Ik ben de uitvinder van Google Maps ontzettend dankbaar, want anders was ik al wel duizend keer verdwaald geweest. Dit terwijl de stad eigenlijk helemaal niet zo groot is. Ik had een enorme stad met wolkenkrabbers verwacht (want dat is wat je als resultaten vindt als je Perth intypt in Google), maar dit is slechts het geval in het CBD. Verder is de stad veel knusser en groener dan verwacht. Ook was er in februari een festival gaande in de stad, met allemaal gezellige kraampjes en barretjes en verschillende optredens. Verder heb ik mijn eerste dagen voornamelijk aan het strand in Cottesloe doorgebracht. Dit is een heel mooi wit zandstrand met helderblauw water.

Iets anders waar ik in het begin aan moest wennen waren de vogels hier. Het is niet een leuk gezellig getjilp zoals de musjes in Nederland, maar hier in Australië hoor je continu gekrijs. De eerste keer dat ik dit hoorde dacht ik dat er iemand werd aangevallen ofzo.

Ook heb ik veel leuke mensen leren kennen in deze eerste week. Er is een Facebook groep voor internationale studenten en zo kom je snel in contact met iedereen die ook aan de UWA studeert. De studenten komen hier echt overal vandaan, maar er zijn vooral veel mensen uit Zweden en Brazilië, en er zijn ontzettend veel Aziaten. Op mijn eerste avond leek het me dus wel leuk om naar zo’n afspreekpunt te gaan. Uiteindelijk kwam er echter niemand opdagen, haha, behalve een andere Nederlandse jongen Loek. Uiteindelijk hebben we met z’n tweeën een heel gezellige avond gehad met onze eerste echte Australische wijn. Dit was de beste wijn tot nu toe, want voor de rest moeten we het voornamelijk doen met de goedkope variant uit een zak: Goon. Bah.

Behalve de internationale studenten heb ik ook al een aantal echte Australiërs leren kennen. De Aussies zijn erg open en ze beginnen vaak zomaar een random praatje tegen je als je bijvoorbeeld op een bankje zit. Het accent van de Aussies vind ik nu, na een maand, soms nog steeds wel moeilijk te verstaan.

Second week

In de tweede week begon de introductie voor international students van de UWA. Het begon al gelijk verkeerd, want mijn naam stond niet op de lijst. Na rondvragen en rondlopen had ik dan eindelijk mijn study list, maar er was nog niet naar mijn vakken gekeken. Dit moest ik dus ter plekke allemaal nog gaan regelen. Na heel wat gestress is het dan nu eindelijk rond en het komende semester ga ik hier vier vakken volgen: twee psychologievakken, één criminologievak en één vak van Indigenous Studies over Aboriginals. Dit laatste vak is echt interessant. De teacher is zelf een Aboriginal en hij kan erg leuk vertellen. Voor zover je hem kunt verstaan, want zijn Engels is soms echt onbegrijpelijk. Soms springt hij ook opeens over naar de taal van de Aboriginals, waar je helemaal niets van kunt maken (een random zinnetje uit m’n studieboek: Nitcha boodjar koonarn nitcha koorl buranginy boodjar).

De campus is echt ontzettend mooi. Heel wat anders dan de campus in Nijmegen met z’n grijze betonnen gebouwen. Hier is er overal groen, allemaal parkjes met bomen waar je kunt chillen. Dit maakt het lezen van de vele artikelen een stukje minder erg. Ook vliegen er allemaal vogels rond en er loopt zelfs een pauw. Ook de gebouwen zijn hier erg mooi, een beetje in Romeinse stijl met pilaren. Verder is hier vanalles te vinden op de campus: van kledingwinkels en kappers tot aan de apotheek en een zwembad. Die laatste kwam ik tegen toen ik weer eens verdwaald was. De campus is zo ontzettend groot en ze hebben ook niet voor niets een app genaamd Lost on Campus.

Ook gingen we deze week met de universiteit naar Perth Zoo. Hier heb ik mijn eerste kangoeroes en koala’s gespot, maar verder viel deze dierentuin een beetje tegen (tja, na zo’n geweldige safari in Zuid-Afrika zullen alle dierentuinen wel tegenvallen, haha). Ook ben ik deze week met een aantal exchange students naar een Wildlife Park geweest. Dit was al een stuk leuker, aangezien hier de kangoeroes gewoon losliepen en je kon ook de koala’s aanraken. Ook mijn eerste Australische spin heb ik hier gespot, maar gelukkig was zijn gezelschap slechts van korte duur, want hij werd overreden door het busje die ons van het park naar de bushalte bracht. Tijdens dit korte tochtje zagen we ook de schade die de bosbranden rondom Perth hebben aangericht.

18 februari was mijn verjaardag. Echt gek om wakker te worden in een vreemd land zonder je familie. Wel had m’n familie een cadeautje in m’n koffer gedaan, echt leuk. Helaas werd ik die ochtend ook wakker met een opgezwollen en ontzettend pijnlijk gezicht. Die ochtend ben ik dus eerst maar naar de dokter geweest. Ik bleek ook koorts te hebben dus ik moest een bloedonderzoek ondergaan. Later bleek dat het een of andere infectie was, maar ze konden niet goed zeggen wat het was. Wel heb ik er een aantal dagen flink last van gehad. Mijn verjaardag viel dus een beetje tegen. ’s Avonds zijn we nog wel even met een paar studenten naar een barretje genaamd The Brass Monkey geweest, maar echt jarig voelde ik me niet.

Het uitgaan hier in Perth is anders dan in Nijmegen. Doordeweeks sluit alles al om 12 uur. De Australiërs beginnen dan dus ook al om 8 uur. Ook zijn ze overal heel streng bij de ingang. Je moet je paspoort laten zien en er wordt vaak zelfs een foto van je gemaakt. Verder is alles hier echt enorm duur. Voor een biertje betaal je al gauw 7 Australische dollars, wat ongeveer 5 euro is. Er zijn hier wel een aantal hele leuke barretjes. Meestal gaan we naar The Brass Monkey. Beneden is een dansvloer en boven op het dakterras kun je genieten van cocktails.

Vantevoren wist ik al wel dat alles hier heel duur zou zijn, maar ik dacht dat het wel mee zou vallen. Nou nee, het valt echt helemaal niet mee. Ik geef echt tientallen dollars uit in de supermarkt en aan het openbaar vervoer. Tel hierbij alle leuke activiteiten op, en je spaarrekening is zo goed als leeg na de eerste maand. Maar het is elke dollar zeker meer dan waard.

Third week

In de derde week was het tijd om mijn snurkende roommates van het hostel te verruilen tegen een eigen plekje in Victoria Park. Met acht andere exchange students hebben we twee huizen gehuurd. Twee weken een hostelkamer delen met drie andere meiden was wel genoeg en het is erg fijn om niet meer uit mijn koffer te hoeven leven. Vanuit Victoria Park is het wel een stukje reizen naar de universiteit. Het is ongeveer 40 minuten met de bus. Tel daarbij op dat de bus nooit op tijd komt. Mijn record staat nu op 35 minuten wachten bij de bushalte. Vervolgens moet je dan nog overstappen op Esplanade Busport, waar alle studenten en zakenlui zich ’s ochtends bevinden.

We wonen dichtbij de Swan River, waar je een supermooi uitzicht hebt op het centrum van Perth. Vooral ’s avonds is het erg mooi hier langs de rivier, met alle lichtjes uit de stad aan de overkant en aan onze kant het groen en de kleurrijke papegaaien in de bomen. Ook is het supergezellig in huis. We eten regelmatig samen en we hebben al een aantal filmavondjes gehad. Het begint dus al aardig als een thuis te voelen.

Er gebeurt ook vanalles in Victoria Park. De ene avond kleurt onze woonkamer blauw van de zwaailichten van de politiewagens en de andere dag zijn ineens de straten afgesloten en wordt het hele winkelcentrum geëvacueerd. Ik had net mijn mandje vol met boodschappen toen er medewerkers door de winkel begonnen te rennen en ik moest mijn mandje neerzetten en snel de winkel verlaten. En dat allemaal voor een verdacht pakketje in de bank.

Na vorige week de introductie voor international students te hebben gehad, was het deze week tijd voor de reguliere introductie voor alle nieuwe studenten. Het stelde eigenlijk niet veel voor en de meeste activiteiten hebben we dan ook geskipt en verruild voor het strand. Op O’day stonden er allemaal kraampjes op de campus waar je je kon inschrijven voor allerlei verenigingen en sportclubs. Ik heb me aangemeld voor de Outdoor Club, waar je kunt leren windsurfen! Ook organiseren ze veel hiking tours, dus zo ga ik hopelijk nog wat van de omgeving zien.

Fourth week

Deze week waren de eerste hoorcolleges en het was wel weer even wennen om weer naar school te moeten. Ik heb namelijk helemaal een vakantiegevoel gekregen hier! Kelly en ik sloten de week af met een bezoekje aan het strand. Op de terugweg kwamen we ineens langs een soort Food Festival, met allemaal kraampjes met lekker eten van over de hele wereld. Dit is er blijkbaar elke vrijdagavond, dus hier gaan we zeker nog een keer heen. Er bestaat niet echt zoiets als typisch Australisch eten. Ze eten vooral veel vlees. Er staan dan ook overal barbecues in bijvoorbeeld Kings Park waar je gratis gebruik van kunt maken. Mijn eerste boterham met Vegemite (gemaakt van biergistextract) is inmiddels ook een feit, en het is zeker geen aanrader.

In het weekend hebben we eens een ander strand dan Cottesloe uitgeprobeerd. Er is hier zoveel keuze, en dit keer besloten we naar Scarborough te gaan. Hier waren de golven wel een stuk hoger en krachtiger en je moest je bikinibroekje dan ook goed in de gaten houden.

Zondag 2 maart was het dan eindelijk zover: Future Music Festival met m’n huisgenootjes! It was so awesome! Het lange wachten voor de ingang in de volle zon in 40 graden waren we dan ook al snel weer vergeten. De sfeer op het festival was echt chill. We hebben Naughty Boy, Macklemore & Ryan Lewis, Hardwell, Deadmau5 en Paul van Dyk gezien. Vooral Hardwell, waar we vooraan stonden, was heel awesome.

Fifth week

Deze week waren de eerste werkgroepen en labsessies. Op maandag heb ik altijd vrij, heel chill als ik in het weekend wat tripjes wil gaan maken! Dinsdag hadden we een labsessie met echte human brains. Heel indrukwekkend. In Nijmegen zou dat nooit kunnen (ethisch gezien).

Ook ben ik deze week gaan tennissen met Tom, een Australische jongen die ik op een feestje heb ontmoet. We waren echter zo dom om voor de middag een tennisbaan te huren, dus we hielden het niet lang vol in 40 graden. Wel was het heel gezellig en we zijn van plan om iedere week te gaan tennissen. Ook speelt hij net als ik piano. Elke vrijdagavond speelt hij in barretjes in de stad samen met een vriend, dus daar ga ik binnenkort maar eens een kijkje nemen.

Vrijdag hadden we een extra hoorcollege van Looking South, dat vak van Indigenous Studies over Aboriginals. We zaten met z’n allen aan de Swan River (dat grenst aan de campus). We moesten zand met je eigen zweet eraan in de rivier gooien… Rare gewoontes hebben die Aborigines. Daarna hadden we nog een barbecue met de klas en heb ik mijn eerste kangoeroe gegeten. Vervolgens heb ik met Kelly de week weer afgesloten op het strand. We waren echter zo moe van deze eerste volle week met colleges en werkgroepen, dat we in slaap waren gevallen totdat het zeewater onze handdoek bereikte.

In het weekend was het dan eindelijk tijd voor onze housewarming party. Dit deden we natuurlijk op Australische wijze met een ‘barbie’. Deze barbecue hadden we ergens van de straat gehaald, net als alle tafels en stoelen. Dat is hier heel normaal: als iemand iets niet meer gebruikt, wordt het op straat gezet en kan iemand anders het meenemen. Je vind hier dan ook vanalles aan de kant van de weg: van magnetrons tot aan fitnessapparatuur. De housewarming was zeer geslaagd en ik heb ook weer een aantal leuke nieuwe mensen leren kennen, waarmee ik een paar tripjes in ga plannen voor de weekenden. Bijvoorbeeld naar de wijnvelden in Margaret River, de dolfijnen in Monkey Mia, sandboarden bij The Pinnacles… (Google maar eens en word jaloers).

Gisteren ging mijn werkgroep niet door dus had ik opeens een extra vrije dag. Kelly en ik zijn toen naar het John Forrest National Park gegaan. Het was een eeuwigheid lopen van de bushalte naar de ingang, dus toen we aankwamen moesten we onze eerste pauze al inlassen. Vervolgens wilden we één van de hiking routes gaan doen. We besloten de track te kiezen die ons naar de waterfalls zou leiden. Het klonk allemaal zo simpel, want je moest gewoon de bordjes volgen met een treintje erop. Na de eerste 100 meter waren we echter al verdwaald. We liepen op hele smalle paadjes die helemaal begroeid waren. Dit kon dus niet de juiste weg zijn. Ook zagen we hier een kangoeroe. Een stuk groter dan die in the zoo, dus we schrokken ervan, maar hij schrok ook van ons en hij verzwikte zijn poot. Na nog wat rondlopen besloten we dan maar om een andere track te nemen, die ons ook naar een waterval zou brengen. We konden de waterval echter niet vinden. Bleken we er al 10 minuten bovenop te staan. Door de enorme droogte was er niets meer van de watervallen te zien. Desondanks was het toch een supermooi park, met prachtige natuur en mooie views. Daarna hadden we wel een koud drankje verdiend en we nuttigden dit op het terras met 34 kangoeroes om ons heen.

Na zo’n ‘toeristisch dagje’ baal ik er wel weer van dat ik hier als student ben in plaats van als backpacker! Ik heb het ontzettend naar m’n zin hier. Er is hier zoveel moois te zien en zoveel leuks te doen, maar ik heb eigenlijk alleen in de weekenden echt tijd om iets te gaan doen. Ik hoop dan ook dat ik mijn visum kan verlengen en kan gaan rondreizen nadat de universiteit is afgelopen, want Australië is echt geweldig!!!